صدا کن مرا ... صدای تو خوب است...

دلم خیلی گرفته 

بابا لنگ دراز میگه عزیزم شرایط زندگی آدمها باهم فرق داره ... ما که نمیخواستیم اینجوری شه ...ما که همه تلاشمونو کردیم ... غصه نخور ... 

بهش میگم‌میدونم و بعد توی همون لحظه وقتی ترانه ی هزار پرنده مثل تو عاشق ابی رو میخوانه دوباره میزنم زیر گریه ... 

اصلا این روزها هرکی هرچی بخونه یا حتی نخونه من میزنم زیر گریه ... 

دست خودم نیست 

 هشت سال یه عمره ... یه عمر ... 

بغضی که توی گلومه که انگار تمومی نداره ... 

هیچی خوشحالم نمیکنه این روزها ...

ترس از دست دادن عزیزانم دوباره برگشته سراغم ...

من پرنده ی غمگینی هستم که این روزها از پرواز خیلی خیلی خسته ست ...