زندگی قبلی آنها...

آدمی گاهی یاد یه چیزایی میفته که هیچ وقت فکر نمیکنه اینا براش لحطه های خاصی باشن که یادشون بیفته ...

دلم برای زندایی سابقم و اون روزی که توی اون خونه ی نقلی کوچکشون بودم همون لحظه ای که داییم بلند بلند براش ترانه ی من نیازم تو رو هر روز دیدنه رو با صدای بلند میخواند تنگ شده... همون لحظه ای که برای همیشه حک شد توی قلبم و ذهنم ... حالا دارم همون ترانه رو گوش میدم و دلم خیلی برای اون لحظه تنگ شده... انگار دلم زندگی قبلی داییم و لحظه های خوش توی خونشون رو میخواد ... 

آهنگ عوض شد. خواننده داره میخوانه:

دل زارم فغان کم کن 

تو اشک از دیدگان کم کن 

غم و ناله ز جان کم کن 

وای چه ناله ها که از دل به راهت نمودم من...