برگرد .... زودتر برگرد و ابهام ها را از دیگران بگیر...

فانوسکای خاموش

من و هجوم گریه

از یاد تو فراموش 

تو بال و پر گرفتی 

به چیدن ستاره

دادی من و به خاک

این غربت دوباره

دقیقه های بی تو 

پرنده های خستن

آیینه های خالی 

دروازه های بستن

.

.

.

اگه نرفته بودی جاده پر از ترانه 

کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه ...

اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد ...

پرنده پر نمی سوخت ... آینه چین نمی خورد ... 

ستاره های سربی 

فانوسکای خاموش

منو هجوم گریه

از یاد تو فراموش.